şimdi o kokuda...

kendi ellerimle hazırladığım
bir olmuşa
üzülmek
yaz günü üşümeye,
aç olduğunda lokmaların
ağzından düşmesine benziyor.

nokta koymak
kolay olmuyor her zaman
hele çoğu kez boğazına
takılan yumru
kalbinin sağ köşesinden
kimsesiz bir kahırla baskı yapmaya başladığında
hiç kolay olmuyor
nokta koyacağını düşünmek

her gün yenisini diktiğim
mumlar, açılan kapıdan
esen soğuk rüzgarla titredi
üşüdü mumlarım adeta;
oysa ben bilmiyordum,
yaşamamıştım, görmemiştim,
masumdum;
sadece yakıyordum, üşenmeden
üstüne titriyordum, aynen
titreyen alevleri gibi

içinde unutmak kelimesi
geçen sayısız şarkıyı
tek hecede söylemek
istermişçesine açtım gözlerimi
yeni güne

en anason kokan arabesk
şarkıları dinlemek ve
o kokuda kaybolmak istiyorum şimdi

yüzüme bakmaya
korktuğum olmamıştır hiç;
nereden geldi bu aynalara düşmanlık
diye düşünüp
karşısına geçince aldım cevabımı
yine aynı aynanın
mora çalan rengi görünce
bir kez daha anladım
yetiyordu bir haber almak
uykusuz gecelere…

tek payıma düşen bu uykusuz geceden,
anlamış olmam
kokladığım tek çiçeği ne kadar sevdiğimi.

şimdi bir nokta olmasını
dilerken yazdıklarımın,
mutlu yada mutsuz
bir şeyler öğrenmek, haber almak
istemiyorum artık
halbuki öğrenecek, bir hayat dolusu
yıllar var önümde.

hani derler ya sol yanım
acıyor diye,
her acının bir nedeni
bir noktası var
kızmamak elde değil kendime
sonuç bu kadar berabere değilken.

hani o öğrendikçe inandığın, gördüğün
gücün nerede ¿
dik dur artık
sil kalbine akan damlaları
bir çentik daha at duvara
kaç günün doldu bu dört duvar arasında
kaç günün dolacak daha.

şimdi herkeskten herşeyden uzak
bir coğrafyadaki huzur veren
bir rüzgara kocaman bir mum dikmek
istiyorum,
o coğrafyadan geri dönmek mi ¿
bilmiyorum…

içinde unutmak kelimesi geçen
anason kokulu arabesk şarkıları
dinlemek ve o kokuda
kaybolmak istiyorum şimdi

şimdi…