bir fotoğraftaki iki kişi...

en basit tanımıyla anları dondurarak çerçevelemektir fotoğraf ya da objektifin baktığı yerden yansıyan anlık ışığın film karesinde bıraktığı iz. haber olur gerçekleri anlatır, manzara olur iç ferahlatır, birliktelik olur ısıtır. neler yapar şu fotoğraf tek başına. anlar önemlidir her insanın hayatında; arkadaşlarıyla, dostlarıyla, sevgilisiyle geçirdiği anlar. o anların tek şahididir fotoğraflar. ne zaman bakılsa o anlar gelir akla. çoğu zaman bir albüm köşesinde veya birler ve sıfırların arasındaki dijital dünyada terk ederiz fotoğraflarımızı, bencilce. oysa sizi yansıtan zaman zarflarıdır fotoğraflar. fiilin anlamını zaman kavramıyla sınırlandırır. hele arkasını çevirip o tarihi görmek yok mudur? vay be derken bilmiş bilmiş kafanızı sallarsınız. birlikte tanık olunursa o ana, fotoğrafta en az iki kişi var demektir. anları paylaşmaktan güzel bir kare olmadığı düşünülürse, hele birde arkadan geçerken fotoğrafa şans eseri konuk olan insan edasıyla bakmıyorsa kahramanların gözleri; tas tamam bir fotoğraf olmuştur o. ama sonu hüzünlü biten bir Türk filmi gibi, terk ederse bir kahraman diğerini, yalnız kalanın elindeki fotoğraf hangi zaman zarfının kanıtı olur bilinmez... akşam, dün, erken, henüz, hiçbir zaman, gece, siz seçin... bir fotoğraftaki iki kişi aynı zaman zarfında aynı değeri vermeli fotoğrafa. çünkü; çekenin eli titredi mi bulanık çıkıyor herzaman fotoğraflar...