anneler, annelerimiz, yazmaya satırların yetmeyeceği eşsiz varlıklar. hatırlarımda yıllar önce gurbette bir şiir yazmıştım, anne diye haykırıyordum resmen şiirde. herkesi çok özlemiştim ama gözlerimden yaşları akıtan annemin özlemiydi sadece. sanki hiç anlatamayacağım bir kavram için boşa kürek çekiyormuş gibi hissettim bu yazıyı yazarken. fazla uzatmak ta istemiyorum zaten. kıymet bilmek için nice yarınlar var önümüzde belkide…kısacası her biri anne kelimesinin 4 harfi içine sığmış birer paylaşılmaz devdirler hayatımızda ve kimse onlar gibi olamadı olamaz da….
