bitişler...

her bitiş bir başlangıçtır, her gecenin bir sabahı vardır... böyle klişe sözler zaman zaman sıkıcı gelse de inanıyor bazen insan, eğer kendiyle ilgili birşey güzel bittiyse. birbirinden farklı iki bitiş isteği var, birincisi çok sevdiğin birşeyin bitmesini istememek. ne olabilir bu, bir rüya, bir film, bir yemek... biteceğini bilir ama istemezsin. diğer türlüsü ise kabustan uyanmak gibidir. insanın hayatını zorlaştıran, yürümesini engelleyen, gri renkli olguların bitişine sevinilmesidir, bitişinin umutla beklenilmesidir. her ikisi de eninde sonunda gelir işte, tek fark sonlarında verilecek tepkilerdir. birisinde gözleri ışıldar insanın; birisinde geçici bir süreliğine de olsa suratı asılır.

yakın bir zamanda çok güzel bir bitiş yaşadım. şimdi gözlerim dalınca uzaklara doğru; aklımdan bitişi hazırlayan zorluklarım; zorunluluklarım geçecek; ardından esen rüzgarla dağılacak tüm renksizlikler, masamdaki çaydan bir yudum daha içeceğim ve her bitişimin güzel olması için dua edeceğim. şimdi neye başladım yada başlayacağım bilmiyorum ama, bitti işte be :)